دیابت قندی یک بیماری متابولیک مزمن است که در اثر کمبود ارثی یا اکتسابی در ترشح انسولین و یا کاهش پاسخ اندام ها به انسولین ترشحی ایجاد می شود.
چنین کمبودی منجر به افزایش سطح گلوکز خون می شود که به نوبه خود می تواند به بسیاری از سیستم های بدن از جمله رگ های خونی و اعصاب آسیب برساند.
چای ترش تازه (Hibiscus sabdariffa) سرده ای از خانواده Malvaceae است. در کشورهای مختلف به نام‌های محلی مختلف خوانده می‌شود.
در کشورهای انگلیسی زبان به آن roselle یا sorrel قرمز و در عربی به آن karkade می گویند.
در ایران بیشتر به چای ترش معروف است. خواص فیتوشیمیایی، فارماکولوژیک و سم شناسی H. sabdariffa در بسیاری از مطالعات مورد بررسی قرار گرفته است.
در بسیاری از نقاط جهان از کالیس های H. sabdariffa برای تهیه نوشیدنی های سرد و گرم استفاده می شود.
چای ترش حاوی ترکیبات شیمیایی بسیاری از جمله آلکالوئیدها، اسید ال اسکوربیک، آنی‌سالدئید، آنتوسیانین، بتا کاروتن، بتا سیتوسترول، اسید سیتریک، سیانیدین-3 روتینوزید، دلفینیدین، گالاکتوز، گوسی‌پتین، هیبی‌سکتین، پروتو کاته‌اسید، پلی‌سی‌کارید، موکوپول‌اسید، اسید سیتریک است.
کورستین، اسید استئاریک و موم. در طب عامیانه از عصاره کاسه گل برای درمان بسیاری از شکایات از جمله فشار خون بالا، بیماری های کبدی و تب استفاده می شود.
با توجه به خواص تغذیه‌ای و دارویی و ایمنی نسبی آن، H. sabdariffa و ترکیبات جدا شده از آن می‌توانند منبعی از محصولات مفید درمانی باشند.
مطالعات مختلف، به‌ویژه در حیوانات، نشان داده‌اند که عصاره‌های چای ترش مانع از توسعه آترواسکلروز.12 Lin et al. گزارش داد که دم کرده چای ترش کلسترول را 8.3-14.4٪ پس از 4 هفته کاهش می دهد.
Chen et al. نشان داد که عصاره چای ترش باعث کاهش تری گلیسیرید (TG)، کلسترول، لیپوپروتئین کلسترول با چگالی کم (LDLc) و LDLc=لیپوپروتئین کلسترول با چگالی بالا (HDLc) در موش های صحرایی هیپرلیپیدمیک می شود.
با توجه به تصور عمومی در بسیاری از کشورها مبنی بر طرفدار نوشیدن چای و همچنین با علم به اینکه داروهای گیاهی مانند داروهای شیمیایی اثرات نامطلوبی ندارند، این مطالعه با هدف بررسی اثرات مصرف دم کرده چای ترش بر چربی ها و لیپوپروتئین ها در بیماران دیابتی انجام شد.
