مکانیسم اتصال لوله فلنج دار با تغییر شکل پلاستیکی است که معمولاً در صنعت برای ایجاد اتصالات مکانیکی بین قطعات با شکل‌پذیری کافی استفاده می‌شود.
در میان بسیاری از روش‌های اتصال موجود بر اساس تغییر شکل پلاستیک، اتصال با نورد یا هیدروفرمینگ که برای تولید اتصالات لوله به ورق لوله در مبدل‌های حرارتی استفاده می‌شود، شباهت‌های زیادی به اتصال تولید شده در محصول Quickflange دارد.
در اتصالات تیوب ورق لوله، شیارهای محیطی در ورق لوله ساخته می شود و مواد لوله به صورت فرم در این شیارها قرار می گیرد.
سپس اتصالات ویژگی های مهر و موم خوبی از خود نشان می دهند و استحکام مفصلی بالایی دارند.
تأثیر هندسه شیار بر استحکام چنین اتصالاتی در گذشته مورد مطالعه قرار گرفته است.
عروسی و همکاران به طور تجربی تأثیر ویژگی‌های شیار را بر استحکام اتصالات متناسب پروفیل‌های آلومینیومی اکسترود شده جدار نازک تولید شده توسط شکل‌دهی الکترومغناطیسی مورد مطالعه قرار دادند.
نشان داده شد که استحکام اتصال که توسط نیروی کشش کمی محاسبه می‌شود با کاهش عرض شیار و افزایش عمق شیار افزایش می‌یابد.
شکل شیار نیز تأثیر زیادی بر نیروی کشش در ایجاد مکانیزم اینترلاک از طریق یک کنتاکت لبه دارد. در میان شیارهای مستطیلی، مثلثی یا نیم دایره ای یافت می شود که شکل مستطیلی بیشترین نیروی کشش را ایجاد می کند.
وانگ و همکاران استحکام اتصال اتصالات لوله به ورق لوله به صورت هیدرولیکی منبسط شده را مورد مطالعه قرار داد و به این نتیجه رسید که استحکام تا حد زیادی تحت تأثیر فشار شکل‌دهی قرار می‌گیرد که نتیجه افزایش مقدار مواد سرد کار شده در شیارها است.
کار قبلی وانگ و سانگ همچنین گزارش می‌دهد که عرض و عمق شیار تأثیر زیادی بر استحکام اتصال در اتصالات لوله به ورق لوله به‌صورت هیدرولیکی منبسط شده دارد.
با این حال، مدل‌های عددی مورد استفاده در مطالعات قبلی مربوط به چنین اتصالاتی، رفتار تماس اصطکاکی بین سطوح را به‌طور دقیق نشان نداده‌اند و هیچ آسیب احتمالی قطعات در طول فرآیند اتصال را در نظر نگرفته‌اند.
