عدس از خانواده حبوبات است، در بازار ما عدس های معمولی (که به آن آرد کامل نیز می گویند) می یابیم که دارای غلاف کامل است و عدس پوسته شده که فقط قسمت داخلی دانه را دارد زیرا قسمت بیرونی آن از بین رفته است.
این تفاوت نشان می‌دهد که عدس درشت ایرانی کامل دارای محتوای فیبر رژیمی بالاتر و زمان پخت طولانی‌تری نسبت به عدس پوست‌شده است.
با وجود این، برای برخی افراد، مصرف عدس کامل می تواند باعث تورم روده ناشی از تخمیر فیبر شود.
در این مورد بهتر است از عدس های پوست کنده استفاده شود که چون فاقد پوست خارجی هستند، قابلیت هضم بیشتری دارند و این اثر ناخوشایند را محدود می کنند.
در عوض، در مورد دیابت، نوع آرد سبوس‌دار ترجیح داده می‌شود، زیرا به دلیل محتوای فیبر بالاتر، پیک گلیسمی را کاهش می‌دهد.
عدس: چند عدد عدس مصرف شود عدس حبوبات است و به همین دلیل توصیه می کنیم حداقل 3 یا 4 وعده در هفته مصرف کنید، احتمالاً با سایر حبوبات جایگزین کنید تا رژیم غذایی خود را تغییر دهید.
بخش ایده آل برای به دست آوردن تمام فوایدی که در بالا مشاهده شد، 150 گرم برای عدس تازه یا منجمد، 30-50 گرم برای عدس خشک و 50 گرم برای آرد است.
عدس: نحوه استفاده و نگهداری آن قبل از بررسی نکاتی در مورد استفاده از عدس، خوب است به یاد داشته باشید که در صورت امکان از حبوبات در قوطی خودداری کنید زیرا سرشار از سدیم (افزوده شده به مایع نگهدارنده) و نیکل (به دلیل) هستند.
اگر برای کاربردی بودن می خواهید آنها را آماده استفاده بخرید، بهتر است حبوبات یخ زده یا در شیشه های شیشه ای را انتخاب کنید، اما توصیه می کنم قبل از استفاده آنها را آبکش کرده و خوب آبکشی کنید.
افزودن آبلیمو، دقیقاً یک قاشق غذاخوری (10 گرم) به ازای هر لیتر آب، احتباس ویتامین های گروه B را در پایان پخت افزایش می دهد.
آب خیسانده باید دور ریخته شود زیرا حاوی فیتات ها و پورین ها است، مواد سمی که به ظاهر اسید اوریک در خون کمک می کنند.
